Burum, 7 februari 2015
klas 1 – 1974-1975
Zes jaar waren we. En meester Pietersen 24…..
Wij voor ’t eerst naar de basisschool, hij zijn allereerste klas, wat we toen uiteraard niet wisten. Nu, precies veertig jaar later, komen we (bijna) allemaal, langzaam binnendruppelen in onze oude school. Toch wel een beetje spannend om elkaar weer te zien, maar zodra we het lokaal binnenlopen is het over. Onmiddellijk die herkenning, zijn we nou zo weinig veranderd, of zien we nog steeds dat kind van toen in plaats van de volwassene van nu?!
Het bijpraten begint meteen, we vergeten de koffie en de oranjekoek, maar onder leiding van ‘de meester’ worden we bijeen geroepen, doen we een rondje hernieuwde kennismaking en vertellen we heel kort hoe het ons is vergaan. Nog even de school door, langs de lokalen waar ook wij hebben gezeten (de ‘weet je nog’ verhalen vliegen over en weer), oude dia’s worden getoond (hè, ben ik dat??) en daarna in optocht naar molen Windlust! Even kijken hoe mooi deze weer is opgebouwd na de brand.
Het praten gaat ondertussen gewoon door, want wat hebben we hier in en bij de molen avonturen gecreëerd en beleefd!
Is het echt al zo lang geleden dat we hier speelden (wat eigenlijk niet mocht…) en Charlie’s Angels naspeelden met onze klapperpistooltjes….? Want we waren niet alleen klasgenootjes, maar trokken ook buiten school veel met elkaar op.
Veertig jaren vallen langzaam weg en sommige herinneringen worden weer compleet; de een weet dit nog en de ander weet dat nog. We lopen naar het dorpshuis, een afstand van niks natuurlijk, maar het lijkt allemaal nog dichterbij dan vroeger! Bij het buffet praten we onverminderd verder. Het wordt veel later dan we allemaal hadden gedacht.
Met een schorre keel van het praten en kramp in de kaken van het lachen rij ik Burum weer uit. Een hoofd vol mooie herinneringen aan mijn kindertijd in Burum en aan de ontmoeting met alle toenmalige klasgenootjes, vriendjes en vriendinnetjes. En niet te vergeten meester Pietersen; die we overigens nu Gert mogen noemen, maar ja, dat valt nog niet mee…
Wat een topdag, het zal me nog lang bijblijven. En wat ik naderhand van een aantal anderen hoorde: dat geldt ook voor hen!